ฉันมันบ้า ที่รักพวกนา ย

ข้อมูลเบื้องต้น

หวัดดีคร่ ยินดีต้อนรับสู่
บ้าที่สุส แพ้อีกจนได้ซาตานตัวแส บ



บ้าที่สุส เลิกอีกแล้วอะ ฉันเลิกอีกแล้วอะ(เลิกกับแฟนอีกแล้ว)
ไช่สิ ต่อไห้ทำตัวดียังไงถ้าคนมันเล... ก๊ไห้มันไปเหอะ
(สะที่ไหนละ) ไม่เอาแล้วเป๊นคนดีไปก๊เท่านั้นละ ฉันจะแรดแล้ว...
ว้าวววววววววววววว ว
มีเด๊กไหม่เข้ามาพอดี น่ารักจัง ค่อยดูนะฉันจะต้องจับทั้ง 2 หนุ่นนั้นไห้ได้เลย
(เอ้? ว่าแต่ไครจับไครกันแน่นี่ TT')

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เนื้อเรื่อง

ณ หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง

"แอนนาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"เมโรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร"

เสียงเรียกชื่อเพื่อนสาวที่ดังไปยังหลังโรงเรียน นั้นก๊คือเสียงของ เด๊กสาวที่เลิกกับแฟน(อีกแล้ว)

"เอาอีกแล้วหรอ มาร์ติน" แอนนาเพื่อนสาวของฉันพูดด้วยน้ำเสียงน่าเบื่อสุสสุ ส
"ทำไมพูดอย่างนั้นละ ไจร้ายยยยย ย"
"เอาหน่าเอาหน่ า เด๊วก๊หาไหม่ได้จะ" พูดเหมือนเดิมเลยนะ เมโร (= = )
"แงแง ฉันทำอะไรผิดอีกหรอนี่"
"เธอไม่ผิดหรอก แค่เธอไม่รู้จักเลือกเท่านั้นเอง" แอนนาพูดไป กดโทรศัพไป
"สนไจฉันจังเลยนะ แอนนา"
"ก๊มันจริงมะละ ดูแต่ละคนที่เธอคบสิ นักเลงบ้างละ เด็กแว้นบ้างละ อะไรของเธอนะหา?"
"ก๊มัน เท่ ดีนี่น่าาาา า" ฉันตอบแอนนาด้วยน้ำเสียงเรียกร้องสุสสุ ส
"เอาหน่า มาร์ตินนะ น่ารักจะตายหาไหม่ได้อยู่แล้ว"
"ไม่เอาแล้ ว"
"เอ้?" เพื่อนสาวทั้ง 2 ของฉัน ทำท่าทางตกไจสุสสุ ส
"ไม่เอาแล้ว ทำตัวน่ารัก ทำตัวดีไปก๊เท่านั้นค่อยดูนะ หลังจากนี้ฉันจะแรดแล้ ว~!! !"
"รุ่นพี่ครับ"
"เอ้?"
"ขอทางหน่อยได้ไหมครับ?"
เสียงที่เรียกฉันอย่างอ่อนยนว่า "รุ่นพี่ครับ" นั้นก๊คือ
เด๊กไหม่ที่ทั้งโรงเรียนพูดถึงกัน เบิร์น และ กาเซล์ล นั้นเอง
"จะ จ้า"
พวกเขา 2 คนเดินไปโดยมีเสียงของสาวสา ว ไนโรงเรียนเป๊น Background ไห้
"ฉันตัดสินไจแล้ว"
"หา?"
"ค่อยดูนะ ฉันจะต้องจับเจ้าเด๊กไหม่ 2 คนนั้นไห้ได้เลย"
"เอาจริงดิ" เพื่อนเพื่อนของฉันทำน้ำเสียงเป๊นห่วงสุสสุ ส

เบิร์น กาเซล์ล
ฉันจะต้องเอาพวกนายมาเป๊นลูกหมาน้อยของฉันไห้ได้เลย
555555555555555555 5

ณ อาคารเรียน (ตอนเที่ยว)

"ถึงจะบอกว่าต้องเอามาไห้ได้ก๊เหอะ แต่จะเริ่มยังไงดีละ"
"อ้าาาาาาาาาาาาาาา"
ชนอะไรอีกแล้วนี่เร า

"ขะ ขอโทดนะคะ"
"ไม่เป๊นไรครับ"
"มา มาได้ไงนี่~!!!! !" พูดถึงก๊มาเลย (ตายยากจริงจริ ง)
"อะไรหรอครั บ"
"ปะ ป่าวจ้า... แล้วอีกคนไปไหนละ"
"ก๊อยู่ข้างหลังนี่ไง"
"อ้าาาาาาาา า"
"555 พี่เนื่ยตลกดีนะ"
"นั้นสิ สักชอบสะแล้ว"
เอ้ ชอบหรอชอบเราหรอ? (ไนขณะที่ฉันกำลังหน่าแดง อายเป๊นอะไรไม่รู้อยู่นั้นพวกเขาก๊)
"อะ เด๊วจะทำอะไรนะ" มือของเขาทั้ง 2 คน อยู่ดีดีก๊มาอยู่บนตัวฉันเติมไปหมด (มะ ไม่นะช่วยด้วย)

ผ่านไป 5 นาที

"ก๊นี้ก๊พอแล้วมั้ง"
"นั้นสินะ"
"พะ พวกนาย" ฉันที่อายจนไม่มีแรง แม้แต่จะพูดเลยสักคำ
"แค่นี้ก๊โอเค แล้วละ"
"นี่เป๊น mail ของพวกผมนะครับ" กะ กาเซล์ลเอาโทรศัพของฉันไปตั้งแต่เมื่อไร
"ดะ เด๊วสิ... พวกนายคิดจะทำอะไรกันแน่"
"ไม่มีอะไรหรอกครั บ"
"ก๊แค่อยากได้ สัตว์เลี้ยงมนุษย์ไว้ที่โรงเรียนอีกสักตัวเท่านั้น" สะ สัตว์เลี้ยงนั้นหรอ~!!! ?
"อย่ามาพูดอะไรบ้าบ้านะ... พวกนายตะหากที่ ตะต้องมาเป๊นสัตว์เลี้ยงของฉัน" (ตายแล้ว พูดออกไปแล้ว TT')
"... 555" หัวเลาะอะไรกันยะ~!!! !
"พี่นี่กล้าดีจังนะครับ"
"จริงสิ พี่ชื่ออะไรนะ"
"มะ มาร์ติน... แพททิเซีย มาร์ติน"
"พี่มาร์ตินหร อ"
"จะได้เวลาเรียนแล้วละ"
"เออ ไปกันเหอะ"
"ดะ เด๊วสิ" จะทิ้งฉันไว้อย่างนี้หรอ
"แล้วเจอกันนะครับ พี่มาร์ติน"
"ระวังนะครับ ถ้าไม่รีบแต่งตัวไห้เรียบร้อยเด๊วจะมีไครมาเห๊นเข้านะ"

ที่ฉันเป๊นแบบนี้ก๊เพราะพวกนายนั้นละ ไอบ้า~!!! !
ไม่มีทาง พวกนายตะหากที่ต้องมาเป๊นสัตว์เลี้ยงของฉัน ฉันไม่ยอมหรอก

วันต่อมา

ณ ห้องเรียนของมาร์ติน (เที่ยววันต่อมา)

ไนขณะที่ฉันกำลัง นั่งคิดว่าจะทำยังไงต่อดี พวกเพื่อนสาวของฉันก๊นิทานฉันอย่างสนุกเลย

"นี่ ยัยมาร์ตินเป๊นอะไรไปนะ" แอนนาคุยกับเมโร ด้วยท่าที่จริงจังมาก

"ไม่รู้เหมือนกันจะ... คงหาแฟนไหม่ได้แล้วมั้ง"
"แน่ไจหรอ ถ้ามีแฟนไหม่ก๊หน้าจะดี้ด้ากว่านี้หน่อยนะ"
"ขอโทดนะครับ"
มะ มาแล้ว เสียงเรียกของซาตาน
"พี่มาร์ตินอยู่ไหมครั บ"
"มะ มาได้ไงยะ"
"พี่นี่ไจร้ายจังเลย"
"พวกผมส่ง mail ไปได้อ่านไหมนี่?"
"อะ ละ ลืมไปเลย ขอโทดนะ" เอ้? ทำไมฉันต้องขอโทดด้วยละ
"ช่วยไปซื้อนมรสกาแฟไห้หน่อยนะครั บ :))" mail คำสั่งหรอนี่~!!! !
"พวกผมจะไปรอที่ห้องพยาบาลนะครับ"
"รีบมาด้วยนะ"
"ไอพวกเด๊กบ้านี่"
ฉันรีบวิ่งไปซื้อ นม อย่างด่วน ว่าแต่ทำไมถึงต้องเป๊นนมที่ขายดีที่สุสด้วยละ

3 นาทีผ่านไป...

ณ ห้องพยาบาล

ดะ ได้มาแล้ว เอาละต้องเอาไปไห้แล้วบอกว่า ไม่อยากเป๊นสัตว์เลี้ยงไห้แล้ว
ท่ายังทนอยู่กับเจ้าซาตาน 2 ตน นี้ต่อไปละก๊ เราต้องตายแน่แน่เล ย

"เบิร์น กาเช...." อะ อะไรนี่
เบิร์น กับ กาเซล์ล อยู่กับผู้หญิงอีก 2 คน (ทำเรื่องแบบนี้ไนโรงเรียนได้ไง)
"อ่าวมาแล้วหร อ?" เห๊นแล้ว เบิร์นเห๊นเราแล้ว~!!! !
"พวกเธอกลับไปก่อนไป"
"เอ้? เอานั้นก๊ได้จ้า"
"นะ หน้ากลัวเป๊นบ้า" ทิ้งไว้บนโตะละกัน (กลับดีกว่า)
"เด๊วก่อนสิครั บ"
"อ้่าาาาาาาาาาาาาาาาาา" เอาอีกแล้ว คิดจะทำอะไรนะ
"ตรงนี้เป๊นแผลนะ"
"เอ้... อ่อคงโดนตอนซื้อนมนะ"
"เธอนี่บ้าจริงจริ ง ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก๊ได้"
"พวกนายเป๊นคนสั่งไห้ฉันไปซื้อเองไม่ไช่หรอยะ..."

"อยู่เฉยเฉยสิ"
"เอ๊ยยย ย" มะ ไม่จริง กะ กาเซล์ล ทำแผลไห้เราหรอนี่
"แต่แบบนี้มันรู้สึกไม่ดีเลยเหอะ!" มีความรู้สึกด้วยหรอพวกนายนะ?
"นั้นสิ... นี่อยากได้อะไรหรอป่าว"
"ไช่แล้ว พี่มาร์ตินอยากได้อะไรไหมครับ... พวกผมยอมทำทุกอย่างเลยนะ"
ยะ ยอมทำทุกอย่างหรอ >/////////////////////////<
"พอดีกว่า"
"??????"
"จะว่ายังไงดีละ ฉันนะก๊เป๊นผู้หญิงนะหัดเอาไจกันบ้างสิ"
"เอานั้นหรอ? :))"
"อะ อ้าาาาาาาาาา า" อะ อะไรนี่อยู่อยู่ก๊จะเข้ามาจูบฉันสะนั้น
"สะ สุสจะทนแล้วนะพวกนาย"
"55555555555555555555555555555" ยังมีหน้ามาขำอีก (ไม่จริงนี่ฉัน รักพวกนายเข้าแล้ว)

ณ โรงอาหาร (หลังเลิกเรียน)

ไห้ตายสิ เรานี่มันไจง่ายจริงจริ ง (จะทำยังไงดีละ จะไปบอกรักดีไหมนะ)
ตอนนี้ยังอยู่ไหมนะ? "หะ หาาาาาาาาาาาาา"
ฉันหันไปเห๊น นมรสกาแฟเหลืออยู่ถึง 2 กล่อง

"คะ คุนป้าคะ ทะ ทำไมถึงเหลือต้อง 2 กล่องละ"
"ปกติ มันก๊หมดละนะจ้า... แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ถึงเหลือต้อง 2 กล่องนะ... หนูช่วยซื้อหน่อยสิจ้า"
"ด้วยความยินดีเลยคะ :D" นี่ละ เป๊นโอกาศดีเลย

ณ ห้องเรียนของเบิร์นกับกาเซล์ล

ยังอยู่ไหมนะ "ยะ อยู่ด้วย อยู่จริงจริ ง ด้วย"

เอาละ สู้สู้ มาร์ติน
"นี่ เบิร์นกับกาเซล์ล นะชอบรุ่นพี่คนนั้นหรอ" เสียงผู้หญิงที่ดังออกมานอกประตู้ทำเอาฉัน หยุดนิ่งไปเลย
"ป่าวไม่ได้ชอบหรอ ก"
"เอ้ แต่เห๊นหลังหลังนี่ชอบอยู่แต่กลับ รุ่นพี่คนนั้นนะ"
"ก๊บอกว่าไม่ได้ชอบไง ไครมันจะไปรักกับสัตว์เลี้ยงได้ละ"
"พูดแรงจังนะ 555"

อีกแล้ว นี่ฉันโดนหรอกอีกแล้ว ฉันนี่มันบ้าจริงจริ ง

"อ่าว... พี่มาร์ตินยังไม่กลับอีกหรอ"
ฉันวานนมลงตรงหน้าพวกเขา และรีบเดินออกมา "ไนตอนนั้นฉันคิดแค่ว่า ต้องหนี หนีไปไห้ไกลที่สุส"

ภายไนห้อง

"ทำตัวเป๊นนางเอกไปได้"
"คง รำคัญมากเลยสินะ บะ"
"อ่าวไปไหนแล้วละ ทั้ง 2 คนนี่ (  '  ' )( '  '  )"

(หลังจากนี้เป๊นการคุยกันของ พระเอก และ นางเอก คะ)

"บ้าจริงจริ ง จะร้องไห้ทำไมนะเรา"
"พี่นะขี้แงเกินไปแล้วนะ"
"บะ เบิร์น" ไม่นะ ตามมาทำไมกัน
"อย่าเข้ามานะ อะ" ฉันรีบลงบันไดมาก จนขาพริก ตอนที่กำลังคิดว่าตายไปได้ก๊ดีแต่แล้ ว
"ยัยบ้านี่จริงจริ ง เลย" กะ กาเซล์ล
"มาร์ติน ไม่เป๊นไรนะ"
"พวกนายมาทำไมอีกละ แค่นี้ยังไม่พออีกหรือไง เลิกยุ่งกับฉันสะที"
"ก๊เพราะ ชอบเทอไง" อะ
"อะ อะไรนะ"
"ผม รัก พี่"
"อย่ามาแกล้งกันได้ไหม"
"ไม่ได้แกล้งนะ"
"นี่พูดจริงจริง"
"อะ..."
"ขอโทดที่พูดแรงไปหน่อยนะ"
"รู้ว่าฉันอยู่ตรงนั้นหรอ?"
"อืม"
"เรื่องนมนะ ผมไห้คุนป้าเก๊บไว้เองคิดว่าถ้าพี่ซื้อมาไห้ก๊กะจะบอกรัก"
"แต่ไม่คิดว่า จะวิ่งหนีมาแบบนี้"
"คิดบ้าอะไรอยู่นี่ พวกนายนี่มัน"
"ก๊ถึงได้ขอโทดนี่ไง"
"ไห้ตายสิ"
"นั้นจะถามอีกครั้งนะ"
"เป๊น แฟน กับ พวก ผม ได้ ไหม"
"พะ พวกนั้นหรอ"
"ครับ"
"2 คน"
"ครับ"
"เอาจริงดิ"
"ครับ"
"อะ เอาไงเอากันเหอะ" ฝันที่เป๊นจริง >////////<
"ดีจัง"
"จะบอกอะไรอย่างนะครับ"
"พวกผมนะ ปกติไม่เคยรักผู้หญิงคนเดียวกันเลย"
"พี่นะ เป๊นคนแรกเลยนะครับ"
"แต่ว่า"
"?"
"เป๊นแฟนพวกผมนะ ต้องอดทนนะครับ :))"

ทำไมถึงรู้สึกว่า ชีวิตหลังจากนี้มันจะ มีความสุส สุส สุส สุส จน ไม่รู้จะสุสยังไงดีแล้ว >////<

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------